آشنایی با جنگنده F/A-22

داستان تولد
به سال 1981، نيروي هوايي ايالات متحده نياز خود به جنگنده‏اي پيشرفته را جهت انجام ماموريت برتري هوايي تحت برنامه‏اي به نام ATF اعلام كرد.
(ATF = Advanced Tactical Fighter)
اين جنگنده‏ي جديد مي‏بايست در طراحي خود، از تكنولوژي‏هاي جديد بهره مي‏گرفت. در ساخت اين جنگنده‏ي جديد، مواردي نظير استفاده از كامپوزيت‏ها، فات سبك‏وزن، سيستم كنترل پرواز پيشرفته، نيروي پيشرانه‏ي قوي‏تر و قابليت پنهان‏كاري (استيلت) بايد مد نظر قرار مي‏گرفت. به اعتقاد فرماندهان ارشد نيروي هوايي، تكنولوژي‏هاي جديد به كار رفته در توليد اين جنگنده‏ي جديد، اغلب هواپيماهاي موجود نيروي هواي نظير F-15 و F-16 را در آغاز قرن 21 ام، از رده خارج مي‏كرد. (که به علت مشکلات ساختاری و فنی فراوان تاکنون موفق نبوده است)

YF-22 (مدلی که با موتورهای جنرال الکتریک ساخته شد و اکنون در موزه است)
FPRIVATE "TYPE=PICT;ALT="

به سال 1985، نيروي هوايي، نيازهاي فني خود را جهت ساخت اولين هواپيماي نمونه به تيم سازنده ابلاغ كرد. بدين ترتيب كنسرسيوم لاكهيد- بوئينگ – جنرال داینامیکز، دو فروند مدل اوليه YF-22 را ساختند. يك هواپيما به دو موتور توربوفن YF-120 ساخت جنرال‏الكتريك و ديگري به دو موتور توربوفن YF-119 ساخت پرات اند ويتني مجهز شده بودند.
پس از آزمايشات و بررسي‏هاي فراوان گروه پروازي، تيم سازنده‏ي شركت لاكهيد (در برابر نورثورپ – مک دانل داگلاس) و موتورهاي ساخت پرات اند ويتني، برنده‏ي تكميل نهايي هواپيما شد.

مشخصات فني YF-22
تعداد ساخته شده: 2 فروند (يك فروند – مدلی که به موتور جنرال الکتریک تجهیز شده بود– به موزه‏ي نيروي هوايي فرستاده شده است)
تعداد مورد نياز مدل F-22: طبق برنامه= 339 فروند
طول هواپيما: 62 فوت و 1 اينچ = 92/ متر
طول دو نوك بالها: 44 فوت و 6 اينچ = 59/13 متر
ارتفاع از سطح زمين (با چرخهاي باز): 16 فوت و 5 اينچ = 5 متر
وزن هنگام برخاستن: 58000 پاوند = 26308 كيلوگرم (مدل YF-22)

تسليحات (همگي در محفظه‏‎هاي دروني هواپيما):
يك مسلسل 20 ميلي‏متري M-61A2 Vulcan (استاندارد اغلب جنگنده‏هاي ايالات متحده)
6 موشك هوا به هواي ميان برد AIM-120C (آمرام)
2 موشك هوا به هواي كوتاه برد AIM-9M (سايدوايندر)

4 محل خارجي حمل مهمات يا مخازن سوخت

پیشرانه
دو موتور توربوفن F119-PW-100 ساخت پرات اند ويتني» با كشش هر موتور حدود 35000 پاوند = 15875 كيلوگرم
(يك فروند YF-22 با دو موتور توربوفن F120-GE-100 ساخت جنرال الكتريك تجهيز شده بود كه به علت كشش كمتر، رقابت را به موتور ساخت پرات اند ويتني واگذار كرد)

خدمه: 1 نفر

عملكرد پروازي (طبق درخواستهاي خواسته شده تحت برنامه‏ي ATF):
حداكثر سرعت: 2 ماخ
سقف پرواز خدمتي: 65000 فوت

آشنايي با F-22 Raptor ( آسمان / جانور شکاری)
پس از اعلام برنده شدن طرح YF-22 در برنامه تولید جنگنده پیشرفته (ATF)، جنگنده ی F-22 موسوم به Raptor براساس نمونه ی اولیه YF-22 طراحی شد.

مقاله ای جامع و تحلیلی در مورد نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران IRIAF

به قلم: تام کوپر و لیام دولین      مترجم: آرمان سید        منبع: مجله Combat Aircraft

روابط ایران با فرانسوی ها

روس ها تنها کسانی نبودند که در فروش تجهیزات نظامی به ایران تلاش می کردند. نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در سال 2000 دست به آزمایش موشک های هوا به هوای R550 ماژیک ساخت فرانسه روی هواپیماهای میراژ F1EQ خود زده است. هواپیماهای میراژ F1EQ و F1BQ در سال 1991 با توافق بین دو کشور ایران و عراق برای جلوگیری از تخریب به وسیله نیروهای متحد از عراق به ایران فرستاده شدند. با کمک چندین خلبان پاکستانی و البته سه هواپیمای پر از قطعات یدکی میراژ ها که در همان زمان از عراق به ایران فرستاده شده بودند، نیروی هوایی هواپیماهای میراژ را در سال 1993 به خدمت خود در آورد. در ابتدا جنگنده های میراژ در پایگاه سوم شکاری نوژه نزدیک همدان مستقر شدند، اما به زودی به پایگاه جدید و تازه بازسازی شده مشهد یا پایگاه چهاردهم شکاری فرستاده شده و به خدمت صد و چهلمین گروه جنگنده های تاکتیکی در آمدند. علی رغم از دست رفتن یکی از میراژهای دو سرنشینه F1BQ نزدیک پایگاه مشهد در تابستان 2001 که به وسیله یک موشک دوش پرتاب قاچاقچی های افغانی مواد مخدر ساقط شده بود، بنا بر جدیدترین گزارشات بین تا 20 فروند هواپیمای میراژ F1BQ و F1EQ در خدمت نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران می باشد. همانطوری که قبلاً گفته شد، هواپیماهای میراژ IRIAF نه تنها در مرزهای شرقی ایران فراوان دیده شده اند، بلکه نمونه های بسیاری از مشاهده آن ها بر فراز خلیج فارس نیز دیده می شود. با استناد بر اخباری که از منابع خبری نیروی هوایی فرانسه به دست می رسد، ایران در سال 2000 تعداد هزار فروند موشک ماژیک را از فرانسه برای خرید درخواست نمود. ایرانی ها از عملکرد عالی هواپیماهای میراژ و البته موشک های ماژیک در تست ها و خصوصاً درگیری های هوایی شبیه سازی شده بین این جنگنده و هواپیماهای پروازکننده در ارتفاع کم و هلیکوپتر ها بسیار شگفت زده شده بودند. منابع ایرانی اظهار می کنند که نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران از آزمایش این موشک ها و هواپیماهای میراژ نتیجه گرفت که موشک ماژیک جایگزین بسیار خوبی برای موشک های قدیمی AIM-9P2 سایدوایندر آمریکایی و R-73 آرچر روسی است. ظاهراً برای ایرانی ها نگهداری موشک های ماژیک و هواپیماهای میراژ بسیار آسانتر از نگهداری میگ MiG-29 ها و البته هواپیماهای قدیمی آمریکایی بود. در کنار اینها، عملکرد پروازی میراژ F1 همیشه در حد جنگنده مانورپذیر F-5 ارزیابی می شد، در حالی که میراژ جنگنده ای با قدرت بیشتر و البته مستعد تر برای نبردهای هوایی بود.

فرانسه که از واکنش ایرانیان به آزمایش های موفق موشک های ماژیک MkII دلگرم شده بود، در همان سال پیشنهاد یک بسته تسلیحاتی شامل 62 فروند میراژ F1CT، پانصد فروند موشک R550 ماژیک و ضمانت تامین قطعات یدکی پنج یا ده ساله بسته به انتخاب را به ایران تقدیم کرد. این بسته همچنین شامل کمک های فنی و البته پشتیبانی از جهت حفظ میراژهای موجود در خدمت بود، اما تهران به دلیل عدم تامین بودجه مورد نیاز این خرید توسط دولت پیشنهاد فرانسوی ها را رد کرد. البته پیشبینی می شد ایران در سال 1997 در قبال ارائه کمکهای فنی و سرویس هواپیماهای سوخو 24 لیبی، تعداد قابل ملاحظه ای موشک های ماژیک از آنان در سال 1997 دریافت کرده بود. شاید عدم خرید از فرانسه به دلیل بی میلی حکومت ایران در سرمایه گذاری روی نیروی هوایی بود. همین مسائل سرانجام منجر به توسعه طرح موشک فاطر، موشکی بر پایه ی موشک AIM-9P2 سایدوایندر با بدنه و موتور قبلی منتها با اویونیک کاملاً جدید شد. شاید توسعه همین موشک جدید بود که خرید موشک های R550 ماژیک، موشک های سفارش داده شده R-73 و R-27 روسی را لغو کرد.

نجواهایی از تسلیحات چینی

این امکان وجود داشت که تهران در اواخر سال 2000 معامله ای را برای خرید قطعات یدکی میراژها انجام داده باشد، چرا که قطعات یدکی که در سال 1991 به همراه میراژهای عراقی به ایران آورده شدند و همچنین آن دسته قطعاتی که از لیبی خریداری شدند بسیار کم تعداد و برای میراژهای نیروی هوایی کافی نبودند. شاید به دلیل همان خرید احتمالی باشد که میراژهای IRIAF هم اکنون عملیاتی و البته بسیار فعال هستند. چندین سال پیش شایعاتی منتشر شد که خبر از انطباق و سازگاری موشک های ماژیک با میگ های MiG-29 ایرانی داشت، این موضوع در مورد هواپیماهای F-4 و F-5 هم صادق بود. همین شایعات پایه و اساسی شد برای شایعاتی دیگر که از جمله آن ها می توان به خرید تعداد قابل توجهی موشک های ماژیک از فرانسه توسط ایران اشاره کرد. اما در حقیقت مسئله چیز دیگری بود. نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در سال 1992 پروژه ای را برای نصب موشک های چینی حرارت یاب PL-7 که خود کپی ناقصی از موشک ماژیک بودند بر روی هواپیماهای F-4 و F-5 راه اندازی کرد. در نمایشی در پایگاه یکم شکاری یا فرودگاه مهرآباد در سال 1995 هواپیماهای F-5 با ریل های جدید موشک های چینی به پرواز درآمدند. این هواپیماها همگی مجهز به موشک های تقریباً بی مصرفPL-7 در موقعیتی عجیب در نوک بال ها نصب شده بودند. این پروژه که با هزینه ای چند میلیون دلاری راه افتاده بود، ابتدا به کمک تکنسین های چینی شروع شد، اما نتایج چندان رضایت بخش نبود. با صدای اعتراضاتی که از پرسنل نیروی هوایی شنیده شد، سرانجام انجام پروژه به کمک چینی ها لغو گردید و پروژه به مجتمع تجهیزات الکترونیکی نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران واگذار شد. این بار موشک PL-7 روی هواپیماهای MiG-29 و F-4 نصب شد. با اینکه موشک PL-7 به تعداد زیاد و البته با قیمت ارزان در اختیار ایران بود، اما هرگز نیروی هوایی این موشک را اسلحه ای واقعاً قابل عملیات روی هواپیماهای ذکر شده به حساب نیاورد.

نه تنها هواپیماهای آمریکایی که در اختیار ایران بودند برای نصب این موشک نیازمند تغییرات عمده بودند بلکه موشک PL-7 جستجوگر بسیار ضیعفی نیز داشت و برد کم آن نیز تقریباً مانع هر گونه هدف گیری با آن می شد. پس از آن که نصب همین موشک روی هواپیمای شنیانگ F-7N هم نتیجه ی چندان دلچسبی به بار نیاورد، اینبار ایران موضع مخالف و سر سختانه ای در مورد خرید هر گونه سلاح از چین به خود گرفت. موشک های C802K ضد کشتی که در سال 1997 به همراه ماشین آلات مورد نیاز برای تولید در داخل کشور خریداری شدند، تنها پس از آزمایشهای بسیار سخت گیرانه و در شرایط کاملاً واقعی موشک C801 که نمونه قدیمیتر C802 به شمار می آمد امکان سفارش آن ها به وجود آمد. علی رغم شایعات بسیاری که وجود دارد، منابع آگاه مهر تاییدی بر عدم علاقه ایران برای خرید هر گونه تسلیحات یا جنگنده جدید چینی زده اند.

تا سال 2000 هنوز فرماندهی نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران و دولت ایران در مورد سرانجام پروژه های بومی، به خصوص تولید موشک در داخل کشور مطمئن نبودند. به همین دلیل نصب موشک های ساخته شده در داخل کشور روی جنگنده ها لغو شد و موشک های PL-7 و ماژیک برای پر کردن انبار مهمات نیروی هوایی خریداری شدند، چرا که هواپیمای های آمریکایی، روسی و فرانسوی این نیرو برای جنگیدن نیاز به تسلیحات داشتند. اگر چه بخش دفاعی ایران قدم مهمی به سوی جلو برداشته بود، اما انگار مسئله کمبود موشک های هوا به هوای موثر هنوز هم رفع نشده بود. همین که ظرفیت تولید برای ساخت انواع موشک ها و پروژه های دیگر تقسیم شده و برای هر یک ظرفیتی مستقل اختصاص داده نشده بود نشان دهنده این بود که نیروی هوایی هنوز هم بر سر تامین بودجه موردنیاز مشکلات بسیاری دارد و تولید بومی موشک در ایران هنوز به حد تولید انبوه نرسیده است. با این حال تلاش ها در جهت پیشبردن همین تعداد پروژه های فعلی هم در حال انجام است. یکی از همین نمونه ها که قبلاً نیز از آن بحث شد، موشک فاطر است. موشک فاطر در حقیقت همان موشک AIM-9P2 سایدوایندر است که با همان موتور و بدنه قبلی عرضه می شود اما اساساً از نظر الکترونیک پروازی تغییرات مهمی به خود دیده است. پیشرفت هایی که در اویونیک این موشک مشاهده می شود کاملاً ریشه بومی و ایرانی دارد که این خود جای امیدواری است. نصب این موشک با نصب سایدوایندر روی هواپیماها تفاوتی ندارد و به همین جهت، نیازی به خرج های اضافه برای سازگارساختن هواپیماها با موشک جدید نیست. موشک فاطر حدود سه سال است که به خدمت گرفته شده است و گزارشها حاکی از آن است که این موشک به تعداد قابل توجهی در انبار نیروی هوایی موجود است.

برنامه تولید موشک AIM-54 Phoenix به روش مهندسی مع و با کمک سازمان های دیگر دفاعی ایران از دیگر پروژه هایی است که نیروی هوایی در سال های اخیر بدان مشغول بوده است. 270 فروند موشک AIM-54 فینیکس به اضافه 10 فروند موشک مشقی تمرینی که در زمان حکومت قبلی ایران از آمریکا خریداری شدند تعدادشان در زمان جنگ تحمیلی ایران و عراق تقریباً به نصف مقدار قبلی رسید و تصور می شود هم اکنون نیروی هوایی تعداد 160 فروند موشک فینیکس را که شاید 40% آن ها عملیاتی باشند در اختیار دارد. برخی منابع غیر معتبر اذعان می دارند که این تعداد موشک فینیکس عملیاتی نیروی هوایی به وسیله بسته های سرویس و تعمیری که به طور پنهانی خریداری شده بود هنوز هم قابلیت شلیک دارند. هواپیماهای F-14A تامکت نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در سرنگون ساختن تعداد بسیاری از میگ ها، سوخو ها و میراژهای عراقی در جنگ ایران-عراق به وسیله موشک های AIM-54 Phoenix به طور عمده، AIM-7E-2/4 و AIM-9P2 نقش به سزایی را ایفا کردند. هواپیماهای تامکت ایرانی که به وسیله خلبانان با تجربه که در آمریکا آموزش دیده اند هنوز هم در نبردهای ساختگی و مصنوعی علیه خلبانان تازه کاری که با میگ MiG-29 های ایرانی پرواز می کنند صر نظر از اینکه هواپیمای دشمن در دیدشان باشد یا نباشد پیروز می شوند. F-14 به عنوان پایه ای ترین هواپیمای رهگیر نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران نه تنها عملیاتی نگه داشته شده است، بلکه سرمایه گذاری های فراوانی بر ارتقا سیستم ها و توسعه توانایی های این جنگنده مقتدر صورت پذیرفته است. با وجود این ها، ایرانی ها مشکلات بسیار بزرگی را بر سر عملیاتی نگه داشتن کامل F-14 ها و موشک های فینیکس متحمل شدند.

هواپیمای F-14 تامکت ایرانی در نمایشگاه دفاع برای مثال تامین باتری های حرارتی موشک فینیکس از سال 1987 تقریباً متوقف شد و برای حل این مشکل، یا نیروی هوایی می بایست به طور پنهانی این قطعات را تهیه می کرد یا اینکه با قبول کیفیت کمتر به طور بومی آن را در کشور تولید می کرد. اگر چه مشکلات کمتری بر سر راه سرویس رادار AN/AWG-9 پیش آمد، اما اجزای دیگر اویونیک تامکت مانند ACCM یا کامپیوتر کنترل موشک هوابرد باعث دردسر های بسیاری شد. اما ظاهراً این مشکلات نمی توانست خللی در تصمیم نیروی هوایی ایران در عملیاتی نگه داشتن هواپیماهای F-14 ایجاد کند، چرا که تصمیماتی مبنی بر تولید قطعات فوق الذکر به طور بومی و همچنین ساخت موشک AIM-54 فینیکس به روش مهندسی مع نیز گرفته شد. بعد از فاز تحقیقی که سال ها به طول انجامید، سرانجام تولید آزمایشی نمونه ای از موشک فینیکس آب-خنک که نیازی به سیال خنک کننده از طرف هواپیمای حامل نداشت، یعنی چیزی شبیه به موشک AIM-54C با دو سال قبل با سرعتی بسیار کم شروع شد. در طی آزمایشات، مشکلاتی برای موشک بومی فینیکس پیش آمد که به زودی رفع گردید و تعداد 30 فروند از همین موشک ها در تابستان سال 2005 وارد خدمت شد. تولید کند این موشک هنوز هم ادامه دارد.

علاوه بر این تولیدات، تلاش ها برای بهبود بشیدن دیگر توانایی تامکت های ایرانی هم ادامه دارد. زمانی که هواپیمای آواکس آمریکایی 16 فروند تامکت ایرانی را شناسایی کرد، به زودی سازمان جاسوسی نظامی آمریکا اعلام کرد که این تعداد دو سوم کل تعداد تامکت های عملیاتی ایران است. با استناد بر گزارشهای سازمان جاسوسی آمریکا، ایران 29 فروند تامکت فعال و عملیاتی و 28 فروند تامکت غیر عملیاتی دارد. ممکن است که این اطلاعات در زمان نشر درست بوده باشند، اما حقیقت امر در زمان حاضر چیز دیگریست. در سایه حضور بیش از پیش آمریکا در منطقه و البته تهدید تجهیزات و راکتور های اتمی ایران توسط اسرائیل، کلیه بخش های نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران و صنایع هواپیماسازی ایران دست به دست هم داده اند تا تعداد تامکت های عملیاتی را هر چه بیشتر کنند. البته تهران هم این فعالیت ها را هیچ گاه مخفی نکرده است و همانطور که می دانیم بارها تصاویری از فعالیت و پرواز تامکت های ایرانی در چند سال اخیر دیده شده است، که البته همین فرصتی است تا کارشناسان از روی شماره سریال تامکت های مختلف به بررسی تعداد دقیق تامکت های در خدمت بپردازند. همه شواهد ظاهراً دال بر این حقیقتند که تعداد تامکت های فعال ایران که در حال گذراندن دوران اورهال کامل و در شرف ورود به خدمت دوباره هستند، بیش از 44 فروند از 57 فروند باقی مانده در زمان حال می باشد. با وجود تمام این پیشرفت ها، هنوز نشانه واقعی از هیج تامکتی مجهز به اویونیک و یا موتورهای روسی و یا حتی دریافت کمک از طرف روس ها و یا چینی ها دیده نشده است. در عوض ایرانی ها در حال یافتن راه حل هایی برای مشکلاتشان هستند که بتوانند مسائل را در داخل کشورشان حل نمایند. پردازنده های دیجیتالی جدید، سیم کشی جدید، سیستم خنک کننده جدید برای رادار نیمه دیجیتال AN/AWG-9 و تسلیحات هوا به زمین جدید که همگی به طور بومی توسعه یافته اند نشان از میل ایرانی ها به تولید تجهیزات در داخل کشور دارد.

از این قرار، در حالی که نیروی دریایی آمریکا هواپیماهای F-14 و موشک های AIM-54 خود را بازنشست کرده است و در حالی که نه نیروی هوایی و نه نیروی دریایی آمریکا دارای هیچ هواپیمایی که قادر به درگیری در فاصله بیش از 30 مایل باشد نیستند، ایران از تعداد بیشتری جنگنده های رهگیر قدرتمند تامکت -با قدرت درگیری بیش از 120 مایل، نسبت به تعدادی که آمریکا می تواند در شرایط جنگی وارد نبرد کند برخوردار است. این زنگ خطری برای آمریکاست چرا که تامکت های ایرانی نه تنها مسلح به موشک های فینیکس هستند، بلکه می توانند با اسلحه های جدیدی با کارایی بالاتر برای تهدید هر چه بیشتر آمریکا تجهیز شوند.

منبع : http://www.aerospacetalk.com

در شماره 277 مجله صنایع نظامی اسراییل به تاریخ 1 دسامبر 2005 خلاصه ای از گزارش دوسالانه واحد اطلاعات ارتش اسراییل درباره ایران منتشر شده است . البته بر طبق عرف معمول این نمونه گزارشها در سه ماهه نخست سال آینده میلادی (2006) منتشر میگردد و در اختیار رسانه های عمومی قرار میگیرد ولی مجله صنایع نظامی اسراییل وابسته به وزارت دفاع اسراییل به انتشار قسمتهایی از این گزارش اقدام نموده است و با توجه به اینکه این نشریه ماهیانه( مجله صنایع دفاعی اسراییل) از نشریات معتبرمیباشد و زیر نظر وزارت دفاع اسراییل منتشر میگردد در صحت مطالبی که منتسب به "واحد اطلاعات ارتش اسراییل "نموده تردید نمیباشد . صاحب امتیاز این نشریه وزارت دفاع اسراییل میباشد و در مقابل عنوان زمینه فعالیت این نشریه عبارت:" بولتن خبری وزارت دفاع اسراییل" درج شده است و در گذشته نیز اینچنین مواردی توسط این نشریه پیش از اعلام رسمی منتشر گشته است .تمام مطالبی که در این مبحث عنوان میشود و بدان استناد میگردد ازصفحات 64 الی 72 شماره277 این نشریه(مجله صنایع نظامی اسراییل) به تاریخ 1 دسامبر2005 که به صورت ویژه نامه در آخرین شماره این نشریه در سال2005 منتشر شده است نقل میگردد

البته این نمونه گزارش ها از سوی مراجع رسمی و غیر رسمی بسیاری منتشر میگردند ولی گزارش واحد اطلاعات ارتش اسراییل با همه آنها بسیار متفاوت میباشد .این واحد اطلاعاتی از بهترین و قدرتمند ترین واحدهای اطلاعاتی (= جاسوسی)در جهان میباشد تا آنجا که گزارشهای این واحد مورد استناد و استفاده سازمانهایی از قبیل سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده (CIA) و ارتش ایالات متحده و . و مراجع و سازمانهای کشورهای مختلف جهان قرار میگیرد .
برای اینکه بدین سخن من ایمان آورید از شما دعوت مینمایم تا بار دیگر به گزارش این واحد در سال 2003 درباره ایران توجه نمایید:
http://nativ.cc/Jan2003/pine.htm
اگر شما به میانه گزارش مذکور دقت نمایید این متن را مشاهده مینمایید :
نقل قول:

איראן רכשה טילי קרקע-אוויר HQ7 גם מסין, שהם הגירסה הסינית לטיל ה"קארוטל" הצרפתי, בעלי טווח של 12 ק"מ. איראן שוקלת רכישתו של טיל נ.מ קצר-טווח Tor-M1 כחלק ממערך ההגנה האווירית הרב-שכבתי שלה. ה- Tor-M1 היא מערכת טילי קרקע-אוויר המיועדים ליירט מטוסים, מל"טים/מזל"טים, טילים מונחים וכלי נשק מדויקים הטסים בגבהים שונים בסביבה אווירית צפופה.

همانگونه که مشاهده مینمایید در این متن سخن از سیستمهای دفاع موشکی تور ام یک(Tor- M1) آورده شده است و این واحد اعلام نموده ایران تصمیم به خرید و استفاده از این سیستم دفاعی دارد و ما تا همین مدت اخیر و کمتر از دو هفته پیش یعنی اواخر سال 2005 میلادی و در آستانه سال 2006 میلادی و تا قبل از اعلام رسمی ایران و روسیه نیزما از آن بی اطلاع بودیم ولی این واحد اطلاعاتی در سال 2003 یعنی حداقل 2 سال پیش از اعلام رسمی این خبر از سوی مراجع رسمی(= مقامات ایران و روسیه) و خبرگزاریها آن را اعلام نموده بود .
نیازی به عنوان نمودن دلایل دیگر برای سخنان خود نمیبینم . خلاصه ای (8 صفحه) از گزارش(104 صفحه) این واحد اطلاعاتی درباره ایران در نشریه صنایع نظامی اسراییل درج شده است .شما را به مطالعه آن دعوت مینمایم .

این نشریه (مجله صنایع نظامی اسراییل )به نقل از گزارش واحد اطلاعات ارتش اسراییل آمار هواپیماهای در اختیار نیروی هوایی ایران (Iriaf & Irgc ) را اینگونه اعلام مینماید :

نام هواپیما
نوع
تعداد موجود
تعداد قادر به عملیات
درصد آمادگی
توضیحات

H-6D
بمب افکن سنگین
6
6
85%
Iriaf

Tu-22M
بمب افکن سنگین
4
4
90%
Iriaf

F-7M
ضربتی
65
30

 

 80%

 

 Irgc
مدرنیزه شده توسط ایران

میراژ F1EQ
چند منظوره
24
24
75%
Iriaf
هواپیماهای عراقی پناهنده به ایران

اف14 ای
شکاری و رهگیر
30
30
75%

 

 Iriaf
مدرنیزه شده توسط ایران وروسیه

فانتوم F-4D/E
چند منظوره
76
70
70%

 

 Iriaf
مدرنیزه شده توسط ایران

میگ 23 BN
جنگنده
24
24
80%

 

 Iriaf
شامل هواپیماهای پناهنده عراق

میگ 27
ضربتی
24
24
90%
Iriaf

میگ 29 ای و یوبی
جنگنده و .
48
48
90%

 

 Iriaf
مدرنیزه شده توسط ایران و روسیه

سوخو27
جنگنده
26
26
90%
Iriaf

اف 5E/F
جنگنده
73
60
70%
Iriaf

اف 5 A/B
آموزشی و جنگنده
33
؟
60%
Iriaf

اف 7 M
جنگنده و بمب افکن
33
؟
50%

 

 Irgc
مدرنیزه شده توسط ایران

اف تی 7 = FT-7
؟
5
5
70%
؟

اف 6
جنگنده و بمب افکن
20
16
60%
Irgc

سوخو 20
جنگنده و بمب افکن
2
؟
؟
؟

سوخو22 M
جنگنده وبمب افکن
35
30
70% ؟
مدرنیزه شده توسط روسیه

سوخو 24 MK

ضربتی
33
30
85%

 

 Iriaf
همراه با هواپیماهای پناهنده عراق

سوخو 25
ضربتی
30
30
85%

 

 Irgc
همراه با هواپیماهای پناهند عراقی

آذرخش
بمب افکن
4
4
90%

 

 Iriaf
تا ماه آینده به 30 فروند بالغ میشود

میگ 31
رهیگر و شکاری
24
24
90%

 

 Iriaf

ایلوشیون76
شناسایی و آواکس
1
1
80%

 

 Iriaf
هواپیماهای پناهنده عراق

فانتوم RF-4E
شناسایی
15
7
70%

 

 Iriaf

بویینگ 707-3J9C
سوخت رسان

4
4
**** Iriaf

بویینگ 707-3J9C

حمل و نقل
10
10
**** Iriaf

بویینگ
747F-125/131
حمل و نقل
7
7
**** Iriaf
تعدادی به سوخت رسان تبدیل شده اند

بویینگ
747-2J9F
حمل ونقل
4
4
**** Iriaf
تعدادی به سوخت رسان تبدیل شده اند

آنتونوف 74 TK200 حمل و نقل 10 10
**** Iriaf & Irgc
اف27 400M/600 حمل و نقل
10
10
**** Iriaf & Irgc

ایلوشیون 76 MD
حمل و نقل
15
15
**** Iriaf & Irgc
شامل هواپیماهای پناهنده عراقی

وای 12 = Y-12
حمل و نقل
9
9
*****
Iriaf & Irgc

سی 130E/F
حمل و نقل
34
23
***** Iriaf

ایران 140
حمل و نقل
45
45
***** Iriaf & Irgc

بویینگ 737-286
ارتباطات
1
1
***** Iriaf

اف 28
ارتباطات
1
1
***** Iriaf

فال20 E
ارتباطات
1
1
***** Iriaf

جت استار L-1329
ارتباطات
2
0
*****
*****
هواپیمای
فرماندهی
681B
ارتباطات
3
3
***** Iriaf

پی سی 6 بی= PC-6/B

امداد رسان
15
15
***** Iriaf

اف33 آ/ سی
حمل و نقل
26
20
***** Iriaf & Irgc

توکانو EMB-312
حمل و نقل
22
15
***** Irgc

پی سی 7
حمل و نقل

45
45
***** Iriaf & Irgc
MFI-17 موشاک
حمل و نقل
22
22
***** Iriaf & Irgc
وای 7 =Y 7
حمل و نقل

14
14
***** Iriaf & Irgc
سفارش داده شده است

پرستو
حمل و نقل

7
7
***** Iriaf & Irgc

درنا
حمل و نقل
4
4
***** ؟

توضیحات تکمیلی :
• در این گزارش به سفارش خرید دو فروند آواکس A-50 از سوی ایران اشاره شده است که به نظر میرسد تا سال آینده میلادی به ایران تحویل گردند .
• در این گزارش برای اولین است که از سوی یک نهاد و ارگان رسمی(= دولتی) در اختیار داشتن هواپیماهای سوخو27 و میگ 31 و توپولف 22 ام توسط ایران تایید میشود وتا پیش از این از سوی ایران و روسیه هیچگاه سخنی درباره این هواپیماها عنوان نشده است و گرچه منابع گوناگون و معتبر و . نیز در اختیار داشتن این هواپیماها را توسط ایران را گزارش نموده بودند ولی واحد اطلاعات ارتش اسراییل به عنوان اولین مرجع رسمی (= دولتی) میباشد که این موضوع را تایید مینماید . البته در این گزارش آمده است ایران تا سال 2004 تعداد 24 فروند میگ 27 را از روسیه دریافت نموده است و همچنین با خرید تعدادی میگ23 از روسیه و اضافه نمودن هواپیماهای میگ 23 پناهنده عراقی به ان ایران یک اسکادران ازهر کدام از این هواپیماها(میگ 23 و میگ27) را تشکیل داده است .

 

 

 

 

میگ ۳۱

 

 

 

 

 

 

سوخوی ۲۷

 

• در این گزارش اعلام شده است ایران در زمینه نیروی هوایی خود از سال 2003 تا 2005 قراردادهایی با مبلغ 1.5 ملیارد دلار با روسیه انعقاد نموده است که شامل خرید هواپیماهای میگ 27 و میگ 23 و آواکسهای A-50 و مدرنیزه نمودن انواع هواپیماهای سوخو 20/22/24/25 و هواپیماهای میگ 23/27/29 بوده است .
• در گزارش سال 2003 این واحد نامی از هواپیماهای میراژ اف1 فرانسوی برده نشده است که این دلیل عدم تایید در اختیار داشتن این هواپیما از سوی ایران نبوده است بلکه عدم تایید توانایی استفاده ایران از این هواپیماها بوده است که پس از تایید توانایی استفاده ایران از این هواپیماها این هواپیما در آمار هواپیماهای ایران قرار گرفته است .
• درصد کارایی اعلام شده برای هر هواپیما در این گزارش توسط کارشناسان مجله صنایع نظامی اسراییل تعیین شده است و در گزارش واحد اطلاعات ارتش اسراییل درصدی برای کارایی هواپیماهای مختلف تعیین نشده است .
• در این گزارش همانگونه که مشاهده نموده اید تعداد هواپیماهای اف14 در اختیار ایران 30 فروند و تعداد قابل عملیات ان نیز 30 فروند ذکر شده است در گزارش سال 2003 این واحد اطلاعاتی تعداد هواپیماهای اف14 تحت اختیار ایران 60 فروند و تعداد قابل عملیات 20 فروند ذکر شده است ولی در گزارش سال2005 آمده است ایران با کمک روسیه هواپیماهای اف14 خود را مدرنیزه نموده است و در حال حاضر 30 فروند از این هواپیماهای مدرنیزه شده که قابلیت بسیاری بدان ها افزوده شده است از جمله قابلیت استفاده از انواع سلاح و موشکهای ساخت روسیه را در اختیار دارد و ایران از 30 فروند اف14 باقیمانده میتواند تعداد 17 فروند دیگر این هواپیما را مدرنیزه نماید .در مجموع 47 فروند اف14 مدرنیزه شده را در اختیار داشته باشد و از 13 فروند هواپیمای باقیمانده دیگر(که به احتمال قریب به یقین برای استفاده از قطعات آنان اوراق شده اند) میتواند10 فروند دیگر را برای شناسایی و هدایت سایر پرندگان خود ( به مانند آواکس) استفاده نماید و از 3 فروند باقیمانده نیز میتواند برای آموزش استفاده نماید .
• در مورد میگ های29 نیز به نظر میرسد در قرارداد های سال 2003 تا 2005 نیز مدرنیزه شده اند یا در حال مدرنازسیون هستند و قابلیتهای بیشتری را دارا شده باشند .
• در این گزارش عنوان شده است نیروی هوایی ایران از سایه محصولات ساخت ایالات متحده بیرون آمده است و باید این نیروی هوایی را دیگر متاثر از روسیه دانست که این سخن دور از ذهن نمیباشد زیرا با ورود هواپیماهای سوخو27 و میگ 27 و میگ 31 و پیش از آن هواپیماهای میگ 29 و 23 و هواپیماهای سوخو 22/24/25 به نیروی هوایی ایران بار بیشتر وظایف را بر عهده گرفته اند .
• نیروی هوایی ایران نسبت از سال 2000 میلادی تا سال 2005 از نظر کمیت 25% رشد داشته است و از نظر کیفی 30% درصد رشد داشته است و از نظر کارایی رشد بیش از 50% را نسبت به سال 2000 و قبل ازآن داشته است . که این موضوع به واقعیت بسیار نزدیک است زیرا با افزوده شدن هواپیماهای سوخو27(26 فروند) و میگ 27 (24 فروند) و میگ 31(24فروند) و میگ 23 ( 16فروند) به تعداد هواپیماهای تحت اختیار ایران 90 فروند افزوده شده و از نظر کیفی با افزودن هواپیماهای جدید نامبرده شده و مدرنیزه شده هوایماهای میگ 29 و هواپیماهای پناهنده عراقی به مانند میگ 23 و سوخو20/22/25 نیز کارایی آنان ارتقا یافته است . و از نظر کارایی نیز همانگونه که خرید و مدرنیزه شدن هواپیماهای نیروی هوایی ایران در افزایش کارایی آن نقش دارد عامل دیگری نیز در این افزایش کارایی نقش دارد و آن رهایی از سایه محصولات ساخت غرب هستند که با توجه به تحریمهای موجود تاثیر بسیار بدی بروی کارایی نیروی هوایی گذاشته بود و در حال حاضر با توجه به استفاده از محصولات ساخت روسیه و عدم مشکل تحریم و اینگونه مسایل و دسترسی آسان به قطعات یدکی و سایر لوازم موارد مورد نیاز و امکان خرید نامحدود سلاح و . برای استفاده در نیروی هوایی و امکان به روزی رسانی مداوم توسط شرکت سازنده و نیروی هوایی ایران به سطح بالای اطمینان و کارایی نزدیک شده است . البته مدرنیزه شدن هواپیماهای اف14 و دست یابی به کارایی 75% را نباید از ذهن دور داشت .
• دور از ذهن نمیباشد که با توجه به پنهانکاری ایران که حتی وجود سوخوهای 27 خود را تکذیب مینماید توانایی استفاده هواپیماهای اف14 خود را در استفاده از سلاح های ساخت روسیه را نیز مخفی نماید و ما همچنان این هواپیماها(اف14) را که با موشکهای HAWK و AIM-54 به پرواز در میآیند را خواهیم دید و این موضوع( استفاده از سلاحهای ساخت روسیه) تا زمان بروز درگیری واقعی(آن روز بدور باد) نیز قابل مشاهده نخواهند بود . که صد البته این امر (پنهانکاری) برای استفاده از اصل غافلگیری (که بسیار مهم است) و عدم توانایی دشمن از ارزیابی صحیح توان نظامی ایران میباشد .
• متاسفانه به علت حادثه ناگوار سقوط هواپیمای C-130نیروی هوایی ارتش باید از تعداد اعلام شده این هواپیما یک فروند کسر نمود .

• در گزارش سال 2003 مطالبی درباره اف16 و ایران عنوان شد که بسیار جالب و قابل توجه بوده است و متاسفانه نتوانستم آن را به اطلاع شما دوستان برسانم در اینجا به نکاتی کوتاه در این مورد اشاره مینمایم . در گزارش سال 2003 واحد اطلاعات ارتش اسراییل که پیش از این سخن از آن برای شما گفته شد و آنرا مشاهده نمودید . اگر شما به بالای این صفحه نگاه بیندازید عبارت::: (1) 90::: را مشاهده مینمایید که نشان از ان دارد که این صفحه اول از گزارش 90 صفحه ای میباشد در میانه این گزارش شما این مطالب را مشاهده مینمایید :
نقل قول:

הכפלת עלויות התפעול השנתיות של הטייסות במספרים שנמסרו על-ידי חיל האוויר, תוך הכרה בכך שעלויות התפעול האמיתיות לטייסת אינן עולות על 50% מהוצאות התפעול של טייסת מודרנית של מטוסי F16 או AH64, מעלה כי עלות האחזקה השנתית הכוללת של חיל האוויר היא כ- 347.6 מיליון דולר (למעט עלויות כוח-אדם וציוד בממוצע שנתי) .

که تنها عباراتی به مانندF16 و AH60 برای شما قابل شناسایی میباشد پیش از این مطالب و نامهایی از قبیل (AIO و SANAM) و را مشاهده مینمایید که مربوط به معرفی صنایع و مراکز نظامی ایران میباشد . در مطالب نقل قول شده امده است ایران به تعداد بسیارمحدودی ( حداکثر 5 فروند) از این هواپیما دست یافته است و تلاش دارد به تکنولوژی ساخت آن یابد و ایران تا سال 2003 تا 50% در این زمینه پیشرفت داشته است که شما میتوانید عبارت50% را در مطلب مشاهده نمایید البته هدف ایران از دست یابی به تکنولوژی ساخت این هواپیما برای ساخت و یا استفاده از این هواپیما نمیباشد بلکه با دست یافتن به این فن آوری از آن برای ساخت و مدرنیزه سایر وسایل خود استفاده نماید البته این مطالب در مورد هلیکوپتر AH-60 نیز صادق میباشد و مطالبی دیگر
در خلاصه گزارش منتشر شده منتسب به واحد اطلاعات ارتش اسراییل در سال 2005 نامی از اف 16 و. برده نشده است ولی بدون شک در گزارش نهایی و کامل به این نکته اشاره خواهد شد و باید تا زمان انتشار متن کامل این گزارش درباره این موضوع اف16 های ایران صبر نمود .
• گزارش واحد اطلاعات ارتش اسراییل درباره نیروی های زمینی و دریایی ایران نیز میباشد ولی با توجه به موضوع این انجمن ( هوافضا) به درج قسمتهایی از این گزارش اکتفا شده است . گزارش سال 2003 این واحد درباره ارزیابی توان نیروهای نظامی ایران بالغ بر 90 صفحه میشد ولی به نظر میرسد با توجه به مسایل عنوان شده گزارش سال2005 این واحد بالغ بر 104 صفحه باشد و خلاصه ای از این گزارش(8 صفحه) در این نشریه درج شده است .
• در این گزارش به موضوعاتی از قبیل موشک شهاب 3 و ضد موشک پیکان(ARROW) نیز اشاره شده. نکته دیگر اینکه پروژه موشک پیکان (ARROW) پروزه مشترک بین ارتش اسراییل و صنایع مختلف نظامی اسراییل میباشد هدایت این پروژه در یک ستاد مشترک که از همه فعالان این پروزه تشکیل شده است انجام میشود.

•  در این گزارش عنوان شده است ایران اقدام به تربیت دلفین ها برای شناسایی و نابودی وسایل شناور دشمن( از قبیل ناو و ناوچه و )کرده است. این دلفین ها که به روی بدن آنها وسایل منفجره نصب شده است وسایل شناور دشمن را در دریا را شناسایی مینمایند و بدان ها حمله مینمایند . ایران ابتدا در پوشش پارک دلفین ها در جزیره کیش اقدام به جذب مربیان و تربیت کنندگان خارجی ( فرانسوی و ایتالیایی) نمود و با استفاده از دانش انها اقدام به تربیت دلفین ها در تحت عنوان پارک نمایشی دلفین ها نموده و بعد ازآن با دست یافتن به امکان آموزش دلفین ها که توسط این مربیان خارجی بدان دست یافته خود اقدام به تربیت دلفین ها برای استفاده در مقاصد نظامی نموده است .
• با نگاهی به آمار سیستمهای موشکی ایران عنوان شده در گزارش سال 2003 و گزیده منتشر شده گزارش سال2005 میتوان به افزایش کارایی آن به مانند نیروی هوایی ایران پی برد به آمار اعلام شده ایران در سال 2003 توجه نمایید:
SA-2 10 60
SA-7 250
SA-14 200
SA-16 100
SA- 1,000 در سال1998( این امار مربوط به سال1998 میباشد که بدون شک تا کنون بسیار افزایش یافته است
SA-10 در سال 1998 ( اولین واحد عملیاتی این سیستم در سال 1998 راه اندازی شده است .

 

 

منبع: military.blogfa.com